Escalatie van de stralingsdosis op de hele primaire tumor, of een boost op een subvolume op geleide van FDG-PET, resulteerde in uitstekende lokale controle bij patiënten met lokaal gevorderd, inoperabel niet-kleincellig longcarcinoom. Dat blijkt uit de resultaten van de PET-Boost-studie, gepresenteerd door Saskia Cooke (Antoni van Leeuwenhoek, Amsterdam).1 Zij won hiermee een Early Career Award tijdens de virtuele WCLC 2020.
Lokale recidieven hebben een negatieve invloed op de overleving van patiënten met lokaal gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC). "Uit eerdere studies weten we dat een hoge dosis straling lokale recidieven kan voorkomen," vertelde Saskia Cooke. "Het is op het moment echter onduidelijk of een hogere stralingsdosis gegeven moet worden op de hele primaire tumor of dat een boost op een subvolume van de primaire tumor, gericht op het hoge FDG-SUVmax-gebied, effectiever is.” Dit was reden voor het opzetten van de gerandomiseerde fase 2-PET-Boost-studie, onder leiding van hoofdonderzoekers dr. José Belderbos, prof. dr. Jan-Jakob Sonke (beiden Antoni van Leeuwenhoek, Amsterdam) en prof. dr. Dirk De Ruysscher (Maastricht UMC+).
PET-Boost-studie
In deze studie randomiseerden de onderzoekers 107 patiënten met stadium II-III NSCLC, met een primaire tumor ≥4 cm. Dosisescalatie door milde hypofractionering werd toegepast op de gehele primaire tumor (arm A) of op een subvolume van de primaire tumor met hoge FDG-PET (>50% SUVmax; arm B). Gelijktijdige of sequentiële chemotherapie was toegestaan. De primaire uitkomstmaat was de lokale controle (afwezigheid van lokale recidieven) na een jaar, waarbij het doel was om dit percentage te verhogen van 70% naar 85%.
De studie was open van april 2010 tot september 2017 in zeven Europese centra. Door trage inclusie werd de studie gesloten na inclusie van 150 patiënten in plaats van de beoogde 164, van wie 107 werden gerandomiseerd. De meesten hadden stadium III-ziekte, en kregen gelijktijdig chemotherapie. De primaire tumoren waren in beide armen vrij groot (mediaan 100 en 115 cm3). Voor iedere patiënt werden voorafgaand aan de randomisatie twee isotoxische bestralingsplannen gemaakt, met dezelfde gemiddelde longdosis, waardoor de dosis op het subvolume verder geëscaleerd kon worden dan de dosis op de gehele tumor. De mediane dosis per fractie was 3,3 Gy in arm A en 3,5 Gy in arm B. De mediane totale dosis was respectievelijk 78 Gy en 84 Gy, gegeven in 24 fracties.
Zeer effectief
“Bij een mediane follow-up van 12,6 maanden zien we dat de lokale controle na een jaar in beide armen uitstekend was, met minder dan 10% lokale recidieven. In de groep die een boost kreeg op de gehele tumor had na twee jaar 11% van de patiënten lokale recidieven, en 28% regionale recidieven. In de groep die een boost kreeg op het PET-subvolume had na twee jaar 18% lokale recidieven, en 25% regionale recidieven”, meldde Cooke. In arm A traden in totaal bij achttien patiënten intrathoracale recidieven op. De plaats van het eerste recidief was bij drie patiënten alleen lokaal, en er waren acht regionale in-fieldrecidieven, zes regionale out-of-fieldrecidieven en acht nieuwe longhaarden. Bij de patiënten in arm B zagen de onderzoekers in totaal negentien patiënten met intrathoracale recidieven. Er waren vier lokale recidieven, vier regionale in-fieldrecidieven, zes regionale out-of-fieldrecidieven en zeven nieuwe longhaarden.
“Dosisescalatie was zeer effectief in het bereiken van lokale controle bij patiënten met stadium II-III NSCLC met een volumineuze primaire tumor”, besloot Cooke. Dosisescalatie op de gehele primaire tumor verdient volgens de auteurs verder onderzoek.
Referentie
1. Cooke S, et al. WCLC 2020; abstr OA02.05.
Dr. Astrid Danen, wetenschapsjournalist
Oncologie Up-to-date 2021 vol 12 nummer 2
DEEL DIT ARTIKEL:
