Trastuzumab deruxtecan geeft ook bij langere follow-up een klinisch significante en aanhoudende antitumoractiviteit bij patiënten met HER2-positieve, gemetastaseerde borstkanker. Het middel werd over het algemeen goed verdragen, in lijn met eerdere resultaten. Dat blijkt uit een update van de DESTINY-Breast01-studie die oncoloog dr. Shanu Modi (New York, Verenigde Staten) presenteerde op het San Antonio Breast Cancer Symposium 2020.1
Trastuzumab deruxtecan (T-DXd) is een antilichaam-geneesmiddelconjugaat bestaande uit het anti-HER2-antilichaam van trastuzumab, een afsplitsbare verbinding en een cytotoxische remmer van topo-isomerase I. T-DXd wordt onderzocht in de DESTINY-Breast01-studie. Dit is een open-label, internationale, multicenter fase 2-studie bij patiënten met HER2-positieve, gemetastaseerde borstkanker. Deze studie toonde al aanzienlijke antitumoractiviteit van T-DXd bij patiënten met HER2-positieve, gemetastaseerde borstkanker ten tijde van de eerste data cut-off op 1 augustus 2019. Deze gunstige resultaten werden op het SABCS in 2019 gepresenteerd.
Op basis van deze resultaten uit de DESTINY-Breast01-studie werd T-DXd goedgekeurd voor de behandeling van volwassenen met HER2-positieve, niet-operabele of gemetastaseerde borstkanker die twee of meer op anti-HER2 gebaseerde behandelingen hebben ondergaan (registratie in de Verenigde Staten) of die eerder chemotherapie kregen en niet reageerden op standaardbehandeling (Japanse registratie). Om te evalueren of de antitumoreffectiviteit van T-DXd ook op de langere termijn aanhoudt, voerden de onderzoekers een update uit van de studie, met een data cut-off op 8 juni 2020.
De primaire uitkomstmaat van de studie was het bevestigde objectieve responspercentage (cORR) gebaseerd op de Response Evaluation Criteria in Solid Tumors (RECIST) 1.1 bij patiënten die werden behandeld met T-DXd in een dosis van 5,4 mg/kg eenmaal per drie weken. Secundaire uitkomstmaten waren onder meer de ORR, percentage ziektecontrole (DCR), duur van de respons (DOR), progressievrije (PFS) en algehele overleving (OS). Een bijzonder aandachtspunt was het optreden van interstitiële longziekte (ILD) als bijwerking. Deze bijwerking werd actief gemonitord en zo nodig werd de T-DXd-dosering aangepast.
Geïncludeerde patiënten waren 18 jaar of ouder en hadden niet-operabele en/of gemetastaseerde, HER2-positieve borstkanker die progressie vertoonden tijdens of na gebruik van trastuzumab emtansine. 253 patiënten werden geïncludeerd en 184 van hen kregen T-DXd 5,4 mg/kg. Zij vormden de dataset voor de primaire analyse.
Veiligheidsprofiel
De mediane follow-up die in de geüpdatete studie werd bereikt, was 20,5 maanden, dus 9,4 maanden extra follow-up ten opzichte van de vorige analyse. 20,1% van de patiënten werd tijdens de tweede data cut-off nog behandeld, 43,4% van de patiënten bleef langer dan twaalf maanden op de behandeling en 6,0% meer dan 24 maanden.
De cORR bedroeg 61,4% (twaalf complete responsen) met een mediane DOR van 20,8 maanden. De DCR was 97,3%. De geüpdatete mediane PFS was 19,4 maanden. De geschatte OS was 85% na twaalf maanden en 74% na achttien maanden. De preliminaire mediane OS is 24,6 maanden.
Het veiligheidsprofiel van T-DXd was vergelijkbaar met dat uit de vorige analyse. Met een extra follow-up van 9,4 maanden kwamen slechts drie nieuwe gevallen van aan T-DXd gerelateerde ILD aan het licht. De meeste ILD-gevallen traden op in de eerste twaalf maanden van de behandeling. Er kwam één nieuw geval van afname van de linksventriculaire ejectiefractie (graad 2) aan het licht en er werden geen nieuwe gevallen van hartfalen gemeld ten opzichte van de vorige analyse.
Sterk aanhoudende antitumoractiviteit
De onderzoekers concluderen dat T-DXd, in lijn met de resultaten uit 2019, een sterke, aanhoudende antitumoractiviteit liet zien bij patiënten met HER2-positieve, gemetastaseerde borstkanker die progressie vertoonden na eerdere behandelingen. Het toxiciteitsprofiel was daarbij over het algemeen aanvaardbaar, overeenkomstig met de bevindingen uit 2019: er traden weinig aan de behandeling gerelateerde bijwerkingen op. Volgens de onderzoekers lijkt het risico op ILD lager te worden als de behandeling langer dan twaalf maanden duurt. Dat zou er op wijzen dat de ontwikkeling van ILD niet samenhangt met de cumulatieve T-DXd-dosis. Ze stellen dat monitoring van de longsymptomen een blijvend punt van aandacht is bij behandeling met T-DXd.
Referentie
1. Modi, et al. SABCS 2020; abstr PD3-06.
Drs. Marc de Leeuw, wetenschapsjournalist
Congres Up-to-date 2021 vol 6 nummer 1
DEEL DIT ARTIKEL:
