Uit de resultaten van de fase 3-HER2CLIMB-02-studie blijkt dat tucatinib plus trastuzumab emtansine vergeleken met placebo plus trastuzumab emtansine geassocieerd was met een significant betere progressievrije overleving bij patiënten met eerder behandeld, HER2-positief, gevorderd mammacarcinoom. Tegelijkertijd was de toevoeging van tucatinib geassocieerd met een toename in toxiciteit, zo bleek uit de presentatie van prof. dr. Sara Hurvitz (Seattle, Verenigde Staten) tijdens het SABCS 2023.
Behandeling met een combinatie van verschillende HER2-gerichte therapieën kan de uitkomst verbeteren bij patiënten met HER2-positieve (HER2+), lokaal gevorderde of gemetastaseerde borstkanker. Zo bleek uit een fase 1b/2-studie dat tucatinib in combinatie met trastuzumab emtansine (T-DM1) geassocieerd was met een acceptabel toxiciteitsprofiel en een veelbelovende antitumoractiviteit, waaronder in de hersenen.1
HER2CLIMB-02 is een gerandomiseerde, dubbelblinde fase 3-studie waarin bij patiënten met eerder behandeld, HER2+, gevorderd mammacarcinoom de uitkomst wordt onderzocht van tucatinib plus T-DM1 versus placebo plus T-DM1. De primaire uitkomstmaat is de onderzoekerbepaalde progressievrije overleving (PFS).
Betere PFS
Uit de primaire analyse van HER2CLIMB-02 blijkt dat tucatinib plus T-DM1 vergeleken met placebo plus T-DM1 geassocieerd was met een significant betere onderzoekerbepaalde PFS.2 “De mediane PFS was 9,5 maanden in de tucatinibarm (n=228) en 7,4 maanden in de placeboarm (n=235; HR 0,76; 95% BI 0,61-0,95; p=0,0163). Dit PFS-voordeel van tucatinib plus T-DM1 was ook aanwezig in vrijwel alle vooraf gespecificeerde subgroepen. Bij patiënten met hersenmetastasen was de mediane PFS 7,8 maanden in de tucatinibarm (n=99) en 5,7 maanden in de placeboarm (n=105; HR 0,64; 95% BI 0,46-0,89)”, vertelde Sara Hurvitz. Bij patiënten met meetbare ziekte was het bevestigde objectieve responspercentage 42,0% met tucatinib plus T-DM1 en 36,1% met placebo plus T-DM1. Na een mediane follow-up van 24,4 maanden waren de resultaten van de algehele overleving nog immatuur.
Meer toxiciteit
De meest voorkomende bijwerkingen van tucatinib in combinatie met T-DM1 waren misselijkheid (65,4%), diarree (56,7%), vermoeidheid (48,9%) en braken (36,8%). “Bijwerkingen van graad 3 of hoger kwamen voor bij 68,8% van de patiënten in de tucatinibarm en 41,2% van de patiënten in de placeboarm. Ernstige bijwerkingen werden geconstateerd bij respectievelijk 30,3% en 22,3% van de patiënten”, aldus Hurvitz. Bij 17,3% van de patiënten werd de behandeling met tucatinib gestopt (vergeleken met 6,9% met placebo) vanwege bijwerkingen, met name een verhoogde ALAT-waarde. De behandeling met T-DM1 werd wegens bijwerkingen gestopt bij 20,3% van de patiënten in de tucatinibarm en 11,2% van de patiënten in de placeboarm. Speciale aandacht ging uit naar hepatische toxiciteit en diarree. Deze bijwerkingen kwamen in graad 3 of hoger vaker voor in de tucatinibarm dan in de placeboarm en waren ook vaker geassocieerd met dosisreducties en/of stopzetting van de behandeling.
Referenties
1. Borges VF, et al. JAMA Oncol 2018;4:1214-20.
2. Hurvitz S, et al. SABCS 2023: abstr GS01-10.
Dr. Robbert van der Voort, medical writer
Congres Up-to-date 2024 vol 9 nummer 1
DEEL DIT ARTIKEL:
Commentaar prof. dr. Vivianne Tjan-Heijnen, internist-oncoloog, Maastricht UMC+, en prof. dr. Sabine Linn, internist-oncoloog, Antoni van Leeuwenhoek, Amsterdam
Op het gebied van de op HER2 gerichte therapieën werd tijdens het SABCS 2023 een update gegeven van de KATHERINE-studie. In dit onderzoek werden patiënten met HER2-positieve borstkanker en restziekte na neoadjuvante therapie met minimaal zes cycli chemotherapie en negen weken trastuzumab (en eventueel pertuzumab) gerandomiseerd naar T-DM1 of monotherapie met trastuzumab.1 De definitieve resultaten wat betreft de invasieve-ziektevrije overleving (iDFS) en een tweede interimanalyse van de algehele overleving (OS) werden gepresenteerd. De mediane follow-up was 8,4 jaar, vijf jaar langer dan de vorige analyse. De belangrijkste resultaten waren dat het iDFS-percentage toenam van 67,1% met trastuzumab naar bijna 80,8% met T-DM1, een absoluut verschil van 13,7% na zeven jaar. Dit resultaat was zeer significant met een hazard ratio (HR) van 0,54. Het OS-percentage was ook significant toegenomen van 84,4% met trastuzumab naar 89,1% met T-DM1, een absoluut verschil van 4,7% na zeven jaar. Dit zijn mooie resultaten die bevestigen wat we in de praktijk al doen: T-DM1 geven aan patiënten die geen pathologisch complete respons hebben behaald na neoadjuvante chemotherapie en HER2-gerichte therapie. Deze resultaten voldoen ook aan de nieuwe PASKWIL-criteria.
Tevens werden de resultaten van de HER2CLIMB-02-studie gepresenteerd. In deze studie werden patiënten met lokaal gevorderde of gemetastaseerde, HER2-positieve borstkanker gerandomiseerd naar T-DM1 plus tucatinib of T-DM1 plus placebo.2 De mediane progressievrije overleving (PFS) was 9,5 maanden met tucatinib versus 7,4 maanden met placebo (HR 0,76). In absoluut opzicht gaf dit een verschil in mediane PFS van ongeveer twee maanden, een wat mager resultaat. De resultaten voor patiënten met hersenmetastasen waren iets gunstiger (HR 0,64). De mediane OS was ten tijde van deze analyse nog niet bereikt. De eerdere HER2CLIMB-studie naar trastuzumab, capecitabine en tucatinib versus trastuzumab, capecitabine en placebo liet ook een PFS-verschil van ongeveer twee maanden zien, waarna er wel een duidelijk OS-verschil gerapporteerd werd.3 In de huidige analyse van de HER2CLIMB-02-studie kruisen de OS-curves elkaar, dus we verwachten hier eigenlijk geen OS-winst. Een groot deel van de patiënten in deze studie had T-DXd als volgende therapie gehad, dit kan van invloed zijn op de OS-resultaten.
Referenties
1. Loibl S, et al. SABCS 2023; abstr GS03-12.
2. Hurvitz S, et al. SABCS 2023: abstr GS01-10.
3. Murthy RK, et al. N Engl J Med 2020;382:597-609.
In een podcast bespreken prof. dr. Vivianne Tjan-Heijnen en prof. dr. Sabine Linn naast bovenstaande studies ook de ASPIRE-studie. Deze podcast is te beluisteren op oncologie.nu/podcasts