SABCS22 - T-DXd verbetert de overleving bij eerder behandelde patiënten met gemetastaseerd, HER2+ mammacarcinoom

9 december 2022

Trastuzumab deruxtecan is vergeleken met behandeling naar keuze van de arts geassocieerd met een significant betere progressievrije en algehele overleving bij patiënten met gemetastaseerd, HER2-positief mammacarcinoom die eerder behandeld zijn met trastuzumab emtansine. Deze resultaten van de gerandomiseerde fase 3-DESTINY-Breast02-studie werden tijdens het SABCS 2022 gepresenteerd door dr. Ian Krop (New Haven, Verenigde Staten).

Trastuzumab deruxtecan (T-DXd) is een op HER2 gericht antilichaam-geneesmiddelconjugaat dat in Europa geregistreerd is als monotherapie bij volwassen patiënten met inoperabel of gemetastaseerd, HER2-positief (HER2+) mammacarcinoom die één of meer eerdere anti-HER2-gebaseerde regimes hebben gekregen.
De resultaten van de fase 2-DESTINY-Breast01-studie lieten zien dat T-DXd geassocieerd was met een mediane progressievrije overleving (PFS) van 19,4 maanden en een mediane algehele overleving (OS) van 28,4 maanden bij patiënten met gemetastaseerd, HER2+ mammacarcinoom die eerder behandeld zijn met trastuzumab emtansine (T-DM1).1 In de gerandomiseerde fase 3-DESTINY-Breast02-studie onderzoekt men de uitkomst van T-DXd versus behandeling naar keuze van de arts (TPC) bij patiënten met inoperabel en/of gemetastaseerde, HER2+ borstkanker die eerder behandeld zijn met T-DM1. De primaire uitkomstmaat is de PFS bepaald door een geblindeerde, onafhankelijke en centrale beoordeling (BICR). De presentatie van Ian Krop betrof de primaire resultaten van deze studie.

Significant voordeel
De resultaten laten zien dat T-DXd vergeleken met TPC geassocieerd was met een significant betere BICR-bepaalde PFS.2 “De mediane PFS was 17,8 maanden met T-DXd (n=406) en 6,9 maanden met TPC (n=202; HR 0,36; 95% BI 0,28-0,45; p<0,0001). De tweejaars-PFS was 42,2% in de T-DXd-arm en 13,9% in de TPC-arm. Het PFS-voordeel van T-DXd was ook aanwezig in alle belangrijke subgroepen, waaronder die op basis van hormoonreceptorstatus, eerdere behandeling met pertuzumab en hersenmetastasen. Daarnaast was T-DXd versus TPC geassocieerd met een significant betere OS. De mediane OS was 39,2 maanden met T-DXd versus 26,5 maanden met TPC (HR 0,66; 95% BI 0,50-0,86; p=0,0021). De Kaplan-Meier-curves gingen snel uit elkaar, resulterend in een éénjaars-OS van 89,4% in de T-DXd-arm en 74,7% in de TPC-arm. Ook de secundaire uitkomstmaten lieten een voordeel zien van T-DXd. Het BICR-bepaalde objectieve responspercentage was 69,7% met T-DXd en 29,2% met TPC en het complete-responspercentage 14,0% versus 5,0%”, aldus Krop. De BICR-bepaalde mediane responsduur was respectievelijk 19,6 versus 8,3 maanden.

Bijwerkingen
Verder vertelde Krop dat het percentage ernstige bijwerkingen vergelijkbaar was in beide studiearmen, ondanks het feit dat de mediane behandelingsduur 11,3 maanden was met T-DXd en 4,5 maanden met TPC. “De behandeling met T-DXd werd wegens behandelingsgerelateerde bijwerkingen vaker gestopt dan de TPC: bij respectievelijk 14,4% en 5,1% van de patiënten. In overeenstemming met eerdere studies waren de meest voorkomende bijwerkingen van T-DXd misselijkheid (72,5% versus 37,4% met TPC), braken (37,6% versus 12,8%) en alopecia (37,1% versus 4,1%).”

Referenties
1. Saura Manich C, et al. Ann Oncol 2021;32(suppl_5):S457-S515.
2. Krop I, et al. SABCS 2022: abstr GS2-01.

Dr. Robbert van der Voort, medical writer

Congres Up-to-date 2023 vol 8 nummer 1

---