Eerder bleek uit de resultaten van de fase 3-COLUMBUS-studie dat encorafenib plus binimetinib versus vemurafenib alleen geassocieerd was met een betere progressievrije en algehele overleving bij patiënten met BRAF-V600E/K-gemuteerd, gemetastaseerd melanoom. Tijdens het ESMO Congress 2022 bleek uit de presentatie van prof. dr. Reinhard Dummer (Zürich, Zwitserland) dat dit voordeel in progressievrije en algehele overleving het grootst was bij melanomen met een hoge tumor mutational burden, PD-L1-genexpressie of IFN-g-signature-expressie. Het voordeel was juist het kleinst bij melanomen met gemuteerde PI3KCA-pathwaygenen of een hoge ErbB2-expressie.
Ongeveer de helft van de melanomen wordt gekenmerkt door een BRAF-V600-mutatie.1 Voor patiënten met deze tumoren is combinatietherapie met BRAF- en MEK-remmers de standaardbehandeling. Er is echter behoefte aan biomarkers die de respons op deze therapie kunnen voorspellen.
In de gerandomiseerde, driearmige, open-label fase 3-COLUMBUS-studie onderzoekt men de werkzaamheid en veiligheid van encorafenib plus binimetinib versus encorafenib alleen en versus vemurafenib alleen bij patiënten met BRAF-V600E/K-gemuteerd, gemetastaseerd melanoom. Uit de resultaten van het eerste deel van de studie bleek dat encorafenib in combinatie met binimetinib versus vemurafenib alleen geassocieerd was met een betere progressievrije en algehele overleving (PFS en OS).2,3 In de huidige verkennende analyse van deel één van de COLUMBUS-studie onderzocht men biomarkers die de respons op encorafenib plus binimetinib kunnen voorspellen.
Predictieve biomarkers
Uit de analyse bleek dat verschillende biomarkers geassocieerd waren met een groter dan wel kleiner verschil in werkzaamheid tussen encorafenib plus binimetinib en vemurafenib alleen.4 “Een hoge versus lage tumor mutational burden was geassocieerd met een groter PFS-voordeel van encorafenib plus binimetinib (respectievelijk HR 0,49 en 0,60) en vooral een groter OS-voordeel van deze combinatiebehandeling (HR 0,53 en 0,84). Daarnaast was ook een hoge versus lage PD-L1-genexpressie geassocieerd met een groter PFS-voordeel van de combinatiebehandeling (respectievelijk HR 0,35 en 0,56) en met name met een groter OS-voordeel (HR 0,39 en 0,86)”, aldus Reinhard Dummer.
Een vergelijkbaar groter PFS- en OS-voordeel van de combinatiebehandeling versus vemurafenib werd gevonden bij tumoren met een hoge versus lage expressie van IFN-g-signature-genen. Juist een kleiner PFS- en OS-voordeel van de combinatiebehandeling werd geconstateerd bij melanomen met gemuteerde versus wildtype PI3KCA-pathwaygenen. De HR voor het verschil in PFS was 1,04 in de groep met een mutatie versus 0,45 in de groep met wildtype PI3KCA en de HR voor het verschil in OS was respectievelijk 1,23 en 0,56. Ook werd een kleiner PFS- en OS-voordeel van de combinatiebehandeling gevonden bij tumoren met een hoge versus lage ErbB2-expressie.
Referenties
1. Davies H, et al. Nature 2002;417:949-54.
2. Dummer R, et al. Lancet Oncol 2018;19:603-15.
3. Dummer R, et al. J Clin Oncol 2022 Jul 21. doi: 10.1200/JCO.21.02659. Online ahead of print.
4. Dummer R, et al. Ann Oncol 2022;33(suppl_7): S356-S409.
Dr. Robbert van der Voort, medical writer
DEEL DIT ARTIKEL:
