Bij patiënten met compleet gereseceerd stadium IIB- of IIC-melanoom resulteerde adjuvante behandeling met pembrolizumab in een significante verbetering van de recidiefvrije overleving en minder metastasen op afstand ten opzichte van behandeling met een placebo. Dit blijkt uit de KEYNOTE-716-studie, waarvan dr. Jason Luke (Pittsburgh, Verenigde Staten) de eerste interimresultaten presenteerde tijdens het ESMO Congress 2021. Pembrolizumab werd goed verdragen, en biedt mogelijk een effectieve adjuvante behandeloptie voor deze groep patiënten.
Patiënten met stadium IIB- of IIC-melanoom hebben een hoog risico op recidieven, en hun overleving is vergelijkbaar met die van patiënten met stadium IIIA- of IIIB-melanoom. Adjuvante behandeling met de PD-1-remmer pembrolizumab verlengt de recidiefvrije en metastase-op-afstandvrije overleving bij stadium III-melanoom, en is goedgekeurd voor de adjuvante behandeling van melanoompatiënten met positieve lymfeklieren na complete resectie.
KEYNOTE-716
De KEYNOTE-716-studie is de eerste gerandomiseerde fase 3-studie met pembrolizumab als adjuvante behandeling na complete resectie bij patiënten met stadium IIB/IIC-melanoom. In totaal werden 976 patiënten geïncludeerd die na 1:1 randomisatie pembrolizumab kregen (200 mg intraveneus Q3W) of placebo, gedurende maximaal een jaar. De recidiefvrije overleving (RFS) vormde de primaire uitkomstmaat. De patiëntkarakteristieken kwamen in beide armen van de studie goed overeen. De mediane follow-up was in beide armen ongeveer veertien maanden.
Verbeterde RFS
“De KEYNOTE-716-studie bereikte de primaire uitkomstmaat bij de eerste, vooraf geplande analyse. Na twaalf maanden zagen we een RFS van 90,5% in de pembrolizumabarm vergeleken met 83,1% bij degenen die placebo kregen. Dit verschil was duidelijk statistisch significant (HR 0,65; p=0,0066)”, meldde Jason Luke.1 De mediane RFS werd in geen van beide armen bereikt. In de pembrolizumabgroep vonden 54 events plaats, tegenover 82 in de placebogroep. Luke wees erop dat metastasen op afstand minder vaak voorkwamen in de pembrolizumabgroep dan in de placebogroep (respectievelijk 23 versus 38). Vrijwel alle subgroepen profiteerden van adjuvant pembrolizumab, inclusief subgroepen verdeeld op basis van T-categorie, leeftijd, geslacht, ras en geografische regio.
Vergelijkbare kwaliteit van leven
Behandelingsgerelateerde bijwerkingen van elke graad kwamen zoals verwacht vaker voor met pembrolizumab dan met placebo (elke graad: 79,9% versus 60,9%; graad 3-4: 16,1% versus 4,3%). “Bijwerkingen van graad 3/4, of bijwerkingen die leidden tot stoppen met de studie, kwamen ongeveer even vaak voor als in eerdere studies met pembrolizumab in de adjuvante setting”, merkte Luke op. Ongeveer 20% van de patiënten die pembrolizumab kregen had hormonale therapie nodig vanwege endocriene bijwerkingen, waaronder hypothyreoïdie. De kwaliteit van leven werd slechts licht beïnvloed, waarbij de scores op alle tijdstippen vergelijkbaar waren in beide behandelgroepen.
“Al deze resultaten suggereren dat adjuvant pembrolizumab een effectieve behandeloptie is met een gunstige risico-batenverhouding voor patiënten met hoog-risico stadium II-melanoom”, aldus Luke.
Referentie
1. Luke JJ, et al. ESMO 2021: abstr LBA3_PR.
Dr. Astrid Danen, wetenschapsjournalist
Congres Up-to-date 2021 vol 6 nummer 3
DEEL DIT ARTIKEL:
Commentaar dr. Astrid van der Veldt, internist-oncoloog, Erasmus MC Kankerinstituut, Rotterdam
Tijdens het ESMO Congress 2021 werden de eerste resultaten van de KEYNOTE-716 gepresenteerd. In deze studie werden 976 patiënten met hoog-risico stadium II-melanoom gerandomiseerd naar een adjuvante behandeling met pembrolizumab of placebo gedurende een jaar.1 We weten dat de overleving van patiënten met hoog-risico stadium II-melanoom (stadium IIB en IIC) in de praktijk vergelijkbaar is met de overleving van patiënten met stadium IIIA- en IIIB-melanoom. Patiënten met stadium IIIA/B krijgen inmiddels een adjuvante behandeling aangeboden, maar voor patiënten met stadium IIB/C is er nog geen adjuvante behandeling beschikbaar. De KEYNOTE-716 gaat hier mogelijk verandering in brengen. De resultaten lieten namelijk zien dat de patiënten die adjuvant behandeld werden met pembrolizumab, een duidelijk betere recidiefvrije overleving (RFS) hadden dan de patiënten in de placebogroep (HR 0,65). Daarnaast traden er met pembrolizumab minder recidieven op. Wel had 20% van de patiënten in de pembrolizumabgroep hormonale suppletie nodig. De kwaliteit van leven bleek in deze studie vergelijkbaar met de kwaliteit van leven zoals we die kennen van het stadium III-melanoom. Hoewel de follow-up nog wat kort is, zien deze resultaten er hoopgevend uit. Het inzetten van immunotherapie bij hoog-risico stadium II-melanoom zou, als deze behandeling in Nederland goedgekeurd gaat worden, voor grote veranderingen kunnen zorgen in de klinische praktijk, onder andere wat betreft de verwijzing van patiënten met stadium II-melanoom.
Daarnaast is in de fase 2/3-RELATIVITY-047-studie een eerstelijnsbehandeling met nivolumab of nivolumab plus relatlimab (een immuuncheckpointremmer gericht tegen LAG3) onderzocht bij 714 patiënten met voorheen onbehandeld, gemetastaseerd of niet-resectabel melanoom.2 De primaire uitkomstmaat van deze studie was de progressievrije overleving (PFS). Deze verbeterde met nivolumab plus relatlimab in alle subgroepen van de studie. De HR voor de totale studiepopulatie was 0,76. Bij patiënten die tijdens de studieperiode waren gestopt met relatlimab was er sprake van een langere periode zonder verdere behandeling en ook hadden deze patiënten een betere PFS met een tweedelijnsbehandeling. Er werden geen nieuwe bijwerkingen van de behandeling met relatlimab gemeld. De HR van 0,76 geeft wel aan dat we nog meer gegevens van deze studie nodig hebben. Of nivolumab plus relatlimab een plaats gaat krijgen binnen de Nederlandse praktijk, moet dan ook nog worden afgewacht.
Referenties
1. Luke JJ, et al. ESMO 2021: abstr LBA3_PR.
2. Hodi FS, et al. ESMO 2021: abstr 1036O.
In een podcast met prof. dr. ir. Koos van der Hoeven gaat dr. Astrid van der Veldt naast bovenstaande studies ook in op de huidige situatie wat betreft de adjuvante behandeling van het melanoom in de Nederlandse praktijk. Tevens bespreekt zij de MASTERKEY-265-studie, waarin talimogene laherparepvec (T-VEC)-vaccinatie gecombineerd wordt met pembrolizumab, en een fase 2-studie naar ipilimumab en nivolumab plus tocilizumab bij niet-resectabel, gemetastaseerd melanoom. Deze podcast is te beluisteren op oncologie.nu/podcasts
Congres Up-to-date 2021 vol 6 nummer 3