Toevoeging van isatuximab, een anti-CD38 monoklonaal antilichaam, aan carfilzomib + dexamethason (Kd) zorgt voor een significante verbetering van de progressievrije overleving en diepere responsen dan alleen Kd bij patiënten met recidief/refractair multipel myeloom. Dat blijkt uit een interimanalyse van de fase 3-IKEMA-studie die prof. dr. Philippe Moreau (Nantes, Frankrijk) presenteerde tijdens EHA25 Virtual.1
Isatuximab is een monoklonaal antilichaam gericht tegen CD38, een transmembraaneiwit dat hoog tot expressie komt op normale plasmacellen en multipelmyeloomcellen. Isatuximab zorgt voor directe en indirecte inductie van apoptose, immuunmodulatie en remming van de enzymatische activiteit van CD38. Het is goedgekeurd voor gebruik in combinatie met pomalidomide en dexamethason in de derde of latere lijn bij recidief/refractair multipel myeloom (RRMM).
De fase 3-IKEMA-studie vergeleek de combinatie van isatuximab, carfilzomib en dexamethason (Isa-Kd) ten opzichte van alleen Kd. De onderzoekers includeerden 302 patiënten met RRMM die één tot drie eerdere behandellijnen kregen, maar niet eerder behandeld waren met carfilzomib en niet refractair waren voor anti-CD38-therapie. Na 3:2 randomisatie ontvingen de patiënten Isa-Kd (n=179) of Kd (n=123) tot aan ziekteprogressie of onacceptabele toxiciteit. De progressievrije overleving (PFS) vormde de primaire uitkomstmaat.
Ongeveer 10% van de patiënten was ouder dan 75 jaar, en ongeveer een kwart had hoog-risicoziekte. De meerderheid van de patiënten was eerder behandeld met bortezomib en immuunmodulerende middelen (IMiD´s), en ongeveer 30% was bij start van de studie refractair voor lenalidomide. Ten tijde van de interimanalyse, bij een mediane follow-up van 20,7 maanden, waren meer patiënten nog onder behandeling in de Isa-Kd-groep dan in de Kd-groep (52,0% versus 30,9%), en minder patiënten waren gestopt vanwege ziekteprogressie (37,4% versus 53,7%).
De mediane PFS werd niet bereikt met Isa-Kd, en was 19,1 maanden met Kd (HR 0,53; p=0,0007). “De PFS in de Kd-arm was vergelijkbaar met die in de ENDEAVOR-studie, die belangrijk was voor de goedkeuring van Kd bij RRMM.2 Kd is dus een goede controlearm in deze studie, en toevoeging van isatuximab aan Kd zorgde voor een duidelijke verbetering van de PFS, geassocieerd met 47% reductie van het risico op progressie of overlijden versus Kd”, aldus Philippe Moreau. Alle subgroepen hadden voordeel bij behandeling met Isa-Kd, inclusief ouderen en subgroepen met een hoog risico.
Het objectieve responspercentage was vergelijkbaar in beide armen (86,6% met Isa-Kd en 82,9% met Kd), maar in de Isa-Kd-arm bereikten meer patiënten een zeer goede respons of beter (72,8% versus 56,1%). In de intention-to-treatpopulatie was 29,6% negatief voor minimale restziekte met Isa-Kd versus 13,0% met Kd. De onderzoekers zagen nog geen verschil in algehele overleving, maar die data zijn nog immatuur.
Hoewel toevoeging van isatuximab aan Kd resulteerde in meer bijwerkingen (van graad 3 of hoger), waren er niet meer fatale of serieuze bijwerkingen of bijwerkingen die leidden tot discontinuering. De onderzoekers zagen geen nieuwe bijwerkingen met Isa-Kd, en de bijwerkingen waren goed te behandelen.
“Isa-Kd vormt mogelijk een nieuwe standaardbehandeling voor patiënten met RRMM”, concludeerde Moreau.
Referenties
1. Moreau P, et al. EHA25 Virtual; abstr LB2603.
2. Dimopoulos MA, et al. Lancet Oncol 2016;17:27-38.
Dr. Astrid Danen, wetenschapsjournalist
Congres Up-to-date 2020 vol 5 nummer 2
DEEL DIT ARTIKEL:
