De eerste resultaten van een fase 2-studie naar monotherapie met loncastuximab tesirine, een nieuw antilichaam-drugconjugaat, laten een goede antitumoractiviteit zien bij patiënten met recidief/refractair diffuus grootcellig B-cellymfoom (R/R DLBCL). Het middel vervult hiermee een duidelijke behoefte binnen de behandeling van R/R DLBCL, liet prof. dr. Carmelo Carlo-Stella (Milaan, Italië) weten in zijn presentatie tijdens de EHA25 Virtual.1
Loncastuximab tesirine is een antilichaam-drugconjugaat dat bestaat uit een gehumaniseerd anti-CD19-antilichaam en een krachtige pyrrolobenzodiazepine (PBD)-dimeer. Het is gericht tegen het CD19-antigeen wat tot expressie gebracht wordt door een groot deel van de B-celmaligniteiten. Na binding aan het CD19-antigeen wordt loncastuximab tesirine geïnternaliseerd waar het uiteindelijk zorgt voor apoptose van de cel. Het middel heeft al een veelbelovende klinische activiteit laten zien in een fase 1-studie.2
Carmelo Carlo-Stella presenteerde deze EHA25 Virtual de resultaten van een enkelarms, open-label, fase 2-studie naar loncastuximab tesirine bij patiënten met R/R DLBCL die met twee of meer lijnen systemische therapie behandeld waren. Primaire uitkomstmaten waren het evalueren van de werkzaamheid (door middel van het objectieve responspercentage, ORR) en veiligheid. Loncastuximab tesirine werd elke drie weken intraveneus toegediend tot maximaal een jaar. De eerste twee cycli ontvingen patiënten een dosering van 150 mg/kg, in de cycli daarna was de dosering 75 mg/kg.
Opmerkelijke responsduur
In totaal werden 145 patiënten geïncludeerd, waarvan 87% gediagnosticeerd was met DLBCL, 7,6% met hooggradig B-cellymfoom (HGBCL) en 4,8% met primair mediastinaal B-cellymfoom (PMBCL). Twintig procent van de patiënten was primair refractair en 56,6% was refractair op de laatste behandeling voor deelname aan de studie. Carlo-Stella: “In totaal had 48,3% van de patiënten in deze studie een respons op de behandeling, waarvan 24,1% een complete remissie (CR) bereikte.” De ORR was 50,4% bij DLBCL (23,6% CR en 26,8% partiële respons, PR), 45,5% bij HGBCL (allen CR) en 4,3% bij PMBCL (allen PR). Een uitgebreidere subgroepanalyse liet zien dat patiënten met primair refractaire ziekte een ORR hadden van 37,9% en patiënten die refractair waren voor de laatste behandellijn een ORR hadden van 36,9%. “De mediane duur van de respons was 10,3 maanden, wat een opmerkelijk resultaat is voor deze patiëntenpopulatie.”
Bij 98,6% van de patiënten werden behandelingsgerelateerde bijwerkingen gerapporteerd. De meest voorkomende bijwerkingen van graad 3 of hoger waren neutropenie (25,5%), trombocytopenie (17,9%), verhoging van de concentratie gamma-glutamyltransferase (16,6%) en anemie (10,3%). Carlo-Stella liet daarbij weten dat de leverdisfunctie reversibel was.
Carlo-Stella concludeerde dat loncastuximab tesirine een substantiële antitumoractiviteit liet zien bij patiënten met R/R DLBCL. Het bijwerkingenprofiel van het middel was hanteerbaar en er werden geen nieuwe bijwerkingen gemeld ten opzichte van de fase 1-studie. “Loncastuximab tesirine kan hiermee in een belangrijke behoefte voorzien bij de behandeling van patiënten met R/R DLBCL.”
Referenties
1. Carlo-Stella C, et al. EHA25 Virtual; abstr S233.
2. Kahl BS, et al. Clin Cancer Res 2019;25:6986-94.
Drs. Bianca Hagenaars, wetenschapsjournalist
DEEL DIT ARTIKEL:
