In de ECHO-studie is het toevoegen van acalabrutinib aan bendamustine en rituximab als eerstelijnsbehandeling bij oudere patiënten met mantelcellymfoom onderzocht. De resultaten laten een trend naar een betere algehele overleving zien met dit regime ten opzichte van placebo plus bendamustine en rituximab. “Deze trend werd gezien ondanks dat de meerderheid van de patiënten in de placeboarm bij progressie alsnog een BTK-remmer ontving”, zei prof. dr. Michael Wang (Houston, Verenigde Staten) tijdens de Late Breaking Oral Session van het EHA2024 Hybrid Congress.
Intensieve eerstelijnsbehandelingen voor mantelcellymfoom zijn vaak ongeschikt voor oudere of niet-fitte patiënten. Bendamustine plus rituximab (BR) is dan de gebruikelijke behandeling, zei Michael Wang. “Het toevoegen van de BTK-remmer ibrutinib aan BR liet in de SHINE-studie een verbetering van de progressievrije overleving (PFS) zien, maar geen verbetering van de algehele overleving (OS).”1 In de dubbelblinde, placebogecontroleerde fase 3-ECHO-studie is nu onderzocht of het toevoegen van de BTK-remmer acalabrutinib aan BR de PFS en OS bij oudere patiënten met mantelcellymfoom kan verlengen.2 In deze studie werden 598 patiënten van 65 jaar of ouder met voorheen onbehandeld mantelcellymfoom in een verhouding van 1:1 gerandomiseerd naar acalabrutinib plus BR of placebo plus BR. De primaire uitkomstmaat was de PFS. “Belangrijk is dat bij progressie in de placebo-BR-arm cross-over naar acalabrutinib of een andere BTK-remmer was toegestaan”, aldus Wang.
Significant betere PFS
Het objectieve responspercentage (ORR) was 91% in de acalabrutinib-BR-arm, waarbij 66,6% van de patiënten een complete respons behaalde. De ORR was 88,0% in de placebo-BR-arm, met een complete respons bij 53,5% van de patiënten. Dit verschil in ORR was niet statistisch significant. De PFS verbeterde wel statistisch significant met de toevoeging van acalabrutinib, zei Wang. Na 45 maanden follow-up was de mediane PFS 66,4 maanden met acalabrutinib-BR versus 49,6 maanden met placebo-BR (HR 0,73; 95% BI 0,57-0,94; p=0,0160). Van de patiënten in de placebo-BR-arm ontving 69% een volgende BTK-remmer.
Wat betreft de OS was er een trend te zien naar een betere overleving met acalabrutinib, ondanks de cross-over in de placeboarm, liet Wang zien (HR 0,86; 0,65-1,13; p=0,2743). Met een mediane follow-up van 45 maanden was de mediane OS in beide studiearmen nog niet behaald.
Overlijdens wegens COVID-19
Het aantal behandelingsgerelateerde bijwerkingen van elke graad was vergelijkbaar tussen beide studiearmen, het aantal ernstige bijwerkingen was iets hoger met acalabrutinib. Atriumfibrilleren werd gerapporteerd bij 6,1% van de patiënten in de acalabrutinib-BR-arm en bij 4,4% in de placebo-BR-arm. “Verrassend was dat hypertensie vaker voorkwam in de placebo-BR-arm dan in de acalabrutinib-BR-arm (respectievelijk 15,8 en 12,1%) evenals ernstige bloedingen (respectievelijk 5,4 en 2,4%).” Wang benadrukte verder dat de ECHO-studie tijdens de gehele COVID-19-periode liep. “We zagen in de acalabrutinib-BR-arm meer aan COVID-19 gerelateerde overlijdens (9,4%) dan in de placebo-BR-arm (6,7%).” In een vooraf gespecificeerde sensitiviteitsanalyse is de invloed van overlijdens wegens COVID-19 op de PFS en OS onderzocht. “We zagen dat met het censureren van de overlijdens wegens COVID-19 er een groter verschil ontstond tussen de PFS- en OS-curves, in het voordeel van de acalabrutinib-BR-arm”, zei Wang. Voor PFS was de hazard ratio 0,64 (95% BI 0,48-0,84; p=0,0017) en voor OS was deze 0,75 (95% BI 0,53-1,04; p=0,0797).
Wang concludeerde dat de ECHO-studie een trend naar een betere overleving laat zien met acalabrutinib-BR versus placebo-BR bij oudere patiënten met mantelcellymfoom. “Naar mijn persoonlijke mening is dit een mogelijke nieuwe standaardbehandeling voor deze patiënten”, aldus Wang.
In een podcast bespreken dr. Jurjen Versluis en dr. Pim Mutsaers interessante studies op het gebied van lymfomen, gepresenteerd tijdens het EHA2024 Hybrid Congress. Zij gaan naast de STARGLO-, ATALANTA-1-, HOVON 151- en ECHO-studie in op de resultaten van de HD21-studie naar BRECADD versus BEACOPP bij gevorderd hodgkinlymfoom. Deze podcast is te beluisteren op oncologie.nu/podcasts
Referenties
1. Wang ML, et al. N Engl J Med 2022;386:2482-94.
2. Wang ML, et al. HemaSphere 2024;8(S1): abstr LB3439.
Drs. Bianca Hagenaars, wetenschapsjournalist
Congres Up-to-date 2024 vol 9 nummer 2
DEEL DIT ARTIKEL:
