De ICARIA-MM-fase 3-studie is een registratiestudie waarin de combinatie van isatuximab, pomalidomide en laag gedoseerd dexamethason vergeleken wordt met alleen pomalidomide plus dexamethason bij patiënten met recidief of refractair multipel myeloom (RRMM). Dr. Aurore Perrot (Toulouse, Frankrijk) presenteerde tijdens EHA 2021 Virtual een update van deze studie waaruit ze concludeerde dat de combinatie van isatuximab, pomalidomide en dexamethson de positie van standaardbehandeling bij RRMM behoudt.1
Isatuximab is een monoklonaal antilichaam dat zich bindt aan een specifiek epitoop van de CD38-receptor. De ICARIA-MM studie wordt uitgevoerd bij patiënten met RRMM die minimaal twee eerdere lijnen behandeling hadden gehad, waaronder altijd lenalidomide en een proteasoomremmer. In de primaire analyse van de studie met een mediane follow-up van een jaar gaf de combinatie van isatuximab, pomalidomide en laag gedoseerd dexamethason (Isa-Pd) een significante verbetering van de progressievrije overleving (PFS) in vergelijking met pomalidomide plus dexamethason (Pd), bij een hanteerbaar bijwerkingenprofiel.2
Langere behandelduur
Uit de huidige analyse met een follow-up van drie jaar blijkt dat de mediane behandelduur met Isa-Pd tweemaal langer was dan met Pd (47,6 versus 24 weken). Ook het mediane aantal kuren per patiënt lag hoger met Isa-Pd (elf versus zes kuren). De relatieve dosisintensiteit van zowel Isa (91,06%) als Pd (81,86%) in de Isa-Pd-arm geeft de haalbaarheid van deze combinatie aan, stelde Aurore Perrot.
Op de cut-off-datum van 1 oktober 2020 werd nog 18% van de patiënten behandeld met Isa-Pd en 8% met Pd; respectievelijk 60% en 72% waren overgegaan naar een vervolgbehandeling. De mediane tijd tot de volgende behandeling bedroeg 15,5 maanden (Isa-Pd) versus 8,9 maanden (Pd) (HR 0,555; p<0,0001).
PFS-winst blijft behouden
De PFS-winst met Isa-Pd (11,1 maanden versus 5,8 maanden; HR 0,599; p<0,0001) na de langere follow-up was onverminderd in vergelijking met de primaire analyse.
Op de uitkomstmaat PFS2, gedefinieerd als de tijd tussen randomisatie en ziekteprogressie op de eerste vervolgbehandeling, deed Isa-Pd het beter dan Pd (17,5 maanden versus 12,9 maanden; HR 0,759; p=0,0202). Er was een sterke trend naar overlevingswinst in de Isa-Pd-groep, met een mediane OS van 24,57 maanden versus 17,71 maanden in de Pd-groep (HR 0,760; p=0,0280).
Na de twee jaar extra follow-up was de diepte van de tumorresponsen toegenomen in de Isa-Pd-arm bij een gelijkblijvend objectief responspercentage van 63,0%. Met name het percentage complete responsen was opgelopen, van 5,2% naar 9,1%, voornamelijk ten koste van het percentage partiële responsen.
Daratumumab minder vaak als vervolgbehandeling
Van de vervolgbehandelingen na ziekteprogressie was het anti-CD38-antilichaam daratumumab minder vaak ingezet na Isa-Pd dan na Pd (23,9% versus 58,2%). Ook was daratumumab als eerste vervolgbehandeling minder effectief na Isa-Pd dan na Pd (mPFS 2,2 maandenversus 5,1 maanden). Dit verschil in respons op daratumumab viel weg als dit middel werd gecombineerd met een proteasoomremmer, immuunmodulerend of alkylerend middel.
Onveranderd veiligheidsprofiel
Na de langere follow-up werden geen nieuwe veiligheidssignalen opgemerkt. Het bijwerkingenprofiel in beide armen van de studie kwam overeen met dat uit de primaire analyse. De meest voorkomende behandelingsgerelateerde bijwerkingen in de Isa-Pd-arm (vrijwel steeds graad 1/2) waren infusiereactie (37,5%), infectie van de bovenste luchtwegen (34,2%) en diarree (30,3%). Graad 3/4-neutropenie (84,9% versus 71,5%) en trombocytopenie (34,2% versus 25,2%) traden vaker op met Isa-Pd dan met Pd. De incidentie van bijwerkingen met een fataal beloop (9,2% versus 10,1%) of leidend tot definitief afbreken van de behandeling (11,8% versus 14,1%) was vergelijkbaar in beide armen.
Referenties
1. Perrot A, et al. EHA 2021 Virtual; abstr S186.
2. Attal M, et al. Lancet 2019;394:2096-107.
Dr. Marinus Lobbezoo, wetenschapsjournalist
DEEL DIT ARTIKEL:
