Toevoeging van pembrolizumab aan sacituzumab govitecan resulteerde niet in een significant overlevingsvoordeel bij patiënten met HR-positieve/HER2-negatieve, gemetastaseerde borstkanker. Patiënten met een PD-L1-positieve tumor lijken wel te profiteren van de combinatie, meldde dr. Ana Garrido-Castro (Boston, Verenigde Staten) in haar presentatie tijdens de 2024 ASCO Annual Meeting.
Sacituzumab govitecan (SG) is een anti-TROP2-antilichaam gekoppeld aan een topo-isomerase I-remmer (SN-38). In de fase 3-TROPiCS-02-studie resulteerde behandeling met SG in significante verbetering van de progressievrije (PFS) en algehele overleving (OS) ten opzichte van chemotherapie.1 Via dubbelstrengs DNA-breuken zou SN-38 de cGAS-STING-pathway kunnen activeren, wat een activerend effect kan hebben op het immuunsysteem. “Onze hypothese was dat SG samen met de PD-1-remmer pembrolizumab een synergistisch effect zou kunnen hebben via gecombineerd herstel van T-cel-effectorfuncties, en dat de combinatie de effectiviteit van SG zou verbeteren bij HR+/HER2-, gemetastaseerde borstkanker”, legde Ana Garrido-Castro uit.
Geen significant effect
In de gerandomiseerde fase 2-studie SACI-IO HR+ evalueerden de onderzoekers de combinatie van SG en pembrolizumab versus alleen SG bij patiënten met niet-resectabele, lokaal gevorderde of gemetastaseerde, HR+/HER2- borstkanker, die waren behandeld met één of meer lijnen endocriene therapie en nul of één lijnen chemotherapie (n=104). Bij de inclusie werd niet geselecteerd op PD-L1-status. De PFS in de intention-to-treat (ITT)-populatie vormde de primaire uitkomstmaat. De mediane follow-up was 12,5 maanden.
“De toevoeging van pembrolizumab aan SG leidde niet tot verbetering van de mediane PFS in vergelijking met alleen SG in de ITT-populatie”, rapporteerde Garrido-Castro.2 De mediane PFS was 8,1 maanden met SG + pembrolizumab ten opzichte van 6,2 maanden met alleen SG (HR 0,81; p=0,37). De onderzoekers zagen ook geen significant verschil in OS tussen beide armen. De mediane OS met SG + pembrolizumab was 18,5 maanden versus 18,0 maanden met alleen SG (HR 0,65; p=0,21).
PD-L1-positieve patiënten
In totaal had 38,5% van de patiënten een PD-L1-positieve tumor (combined positive score ≥1). “In deze groep was een niet statistisch significante verbetering van de PFS van 4,4 maanden zichtbaar ten voordele van de combinatie van SG met pembrolizumab”, merkte Garrido-Castro op. De mediane PFS was 11,1 maanden in de combinatie-arm versus 6,7 maanden met alleen SG (HR 0,62; p=0,23). Ook was er een numeriek verschil van zes maanden in OS onder patiënten met PD-L1-positieve tumoren. De mediane OS was 18,5 maanden met de combinatie en 12,5 maanden met alleen SG (HR 0,61; p=0,42). “Maar de OS-data zijn nog niet matuur, en langere follow-up is nodig.”
Bijwerkingen leidden tot stopzetten van de behandeling bij 6% van de patiënten in de combinatie-arm en bij 2% in de arm die alleen SG kreeg. Neutropenie van graad 3 of hoger kwam voor bij respectievelijk 54% en 44% van de patiënten, en diarree van graad 3 of hoger bij respectievelijk 6% en 8% van de patiënten. Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen.
“Deze resultaten ondersteunen verder onderzoek naar SG + pembrolizumab bij patiënten met PD-L1-positieve, HR+/HER2-, gemetastaseerde borstkanker. Aanvullend onderzoek is nodig naar voorspellers van voordeel van deze combinatiestrategieën bij HR+/HER2-, gemetastaseerde borstkanker”, aldus Garrido-Castro.
Referenties
1. Rugo H, et al. Lancet 2023;402:1423-33.
2. Garrido-Castro A, et al. J Clin Oncol 2024;42(suppl 17): abstr LBA1004.
Dr. Astrid Danen, wetenschapsjournalist
DEEL DIT ARTIKEL:
