Een internationale fase 3-studie laat zien dat bij gemetastaseerd niercelcarcinoom behandeling met angiogeneseremmer sunitinib geen inferieur resultaat geeft wat betreft algehele overleving in vergelijking met nefrectomie gevolgd door sunitinib. “Dankzij dit onderzoek zal veel patiënten met gevorderde nierkanker een chirurgische behandeling, met alle ernstige bijwerkingen, bespaard blijven.”
Heeft het verwijderen van een niertumor bij uitgezaaide ziekte nog wel zin met de komst van doelgerichte therapieën tegen nierkanker? Deze vraag was het onderwerp van een internationale fase 3-studie CARMENA (CAncer Renal MEtastatique Nephrectomie Antiangiogéniques) die tegelijkertijd gepubliceerd is in The New England Journal of Medice.1,2Voor deze studie werden patiënten met gemetastaseerd niercelcarcinoom (mRCC) tussen 2009 en 2017 geïncludeerd in 79 centra in Frankrijk, Groot-Brittannië en Noorwegen. Vervolgens werden 450 patiënten gerandomiseerd tussen nefrectomie met na 3-6 weken een behandeling met de angiogeneseremmer sunitinib of alleen sunitinib. Patiënten voor wie systemische behandeling geen optie was, bijvoorbeeld omdat er slechts sprake was van één uitzaaiing, kwamen niet voor inclusie in aanmerking. De primaire uitkomstmaat van deze studie was algehele overleving.
Uroloog dr. Arnaud Méjean (Parijs) liet zien dat met een mediane follow-up van 50,9 maanden de mediane overleving in beide groepen vergelijkbaar was: 18,4 maanden zonder chirurgie en 13,9 maanden mét chirurgie (HR 0,89; 95% BI 0,71-1,10). “De progressievrije overleving en het klinische voordeel waren zelfs groter indien alleen behandeld werd met sunitinib, maar deze studie was niet opgezet om na te gaan welke benadering superieur is.”
Nefrectomie wordt tot op heden gezien als de gouden standaard wanneer blijkt dat de nierkanker bij eerste diagnose is uitgezaaid, iets dat wereldwijd speelt bij één op de vijf gevallen van nierkanker. Méjean: “Onze studie laat duidelijk zien dat, nu we de beschikken over middelen als sunitinib, chirurgie voor een bepaalde groep nierkankerpatiënten niet langer kan worden beschouwd als de standaardzorg. Het geeft risico’s op complicaties als bloedverlies, infecties, longembolie en hartproblemen. Omdat de patiënten van de operatie moeten herstellen, vertraagt het bovendien de start van de systemische behandeling met enige weken en in sommige gevallen gaan patiënten in die periode zo snel achteruit dat systemische behandeling niet langer een optie is.”
Referenties
1. Méjean A, et al. J Clin Oncol 2018;36 (suppl): abstr LBA3.
2. Méjean A, et al. N Eng J Med June 3, 2018 DOI: 10.1056/NEJMoa1803675
Dr. Jan Hein van Dierendonck, wetenschapsjournalist
DEEL DIT ARTIKEL:
