De resultaten van eerdere studies suggereerden dat de toevoeging van trastuzumab aan adjuvante chemotherapie geassocieerd is met een verbeterde uitkomst bij zowel HER2-hoog- als -laag-positieve borstkanker. Tijdens SABCS 2017 bleek echter uit de resultaten van de gerandomiseerde fase 3-NSABP B-47-studie dat trastuzumab niet geassocieerd is met een verbeterde ziektevrije overleving bij tumoren met een lage HER2-expressie.
In 2005 liet een gecombineerde analyse van de NSABP B-31- en de NCCTG N9831-studie zien dat de toevoeging van trastuzumab aan adjuvante chemotherapie de ziektevrije overleving (DFS) bij vrouwen met HER2-positieve borstkanker significant verbetert.1 Hierbij werd ‘HER2-positief’ gedefinieerd als een HER2-eiwitexpressie van 3+ na immunohistochemische kleuring (IHC) of een HER2-amplificatiescore van ≥2,0 na fluorescentie-in-situhybridisatie (FISH), zoals vastgesteld door de lokale laboratoria. Achteraf bleek echter uit een centrale analyse dat 10% van de tumoren na IHC of FISH een lagere HER2-score had. Bovendien bleek uit centrale analyse van de NSABP B-31- en NCCTG N9831-studie dat er geen correlatie bestond tussen het klinisch voordeel van trastuzumab en de HER2-score na IHC of FISH.2
Geen voordeel
Bovenstaande resultaten suggereren dat ook de grote groep vrouwen met een relatief lage HER2-tumorexpressie voordeel kan hebben bij de toevoeging van trastuzumab aan adjuvante chemotherapie. Om deze suggestie te onderzoeken, vergeleek de gerandomiseerde fase 3-NSABP B-47-studie de uitkomst van adjuvante chemotherapie met of zonder trastuzumab bij vrouwen met lymfeklierpositieve of hoog-risico lymfekliernegatieve, invasieve borstkanker (IBC). De tumoren hadden een HER2-expressie van 1+ of 2+ na IHC en <2,0 na FISH-analyse. De chemotherapie bestond uit doxorubicine plus cyclofosfamide gevolgd door paclitaxel, dan wel docetaxel plus cyclofosfamide (keuze van de onderzoeker).
“In totaal werden 3.270 patiënten gerandomiseerd naar adjuvante chemotherapie met of zonder trastuzumab.3 Na een mediane follow-up van 46 maanden was er geen significant verschil in invasieve DFS (IDFS) tussen beide studiearmen (HR 0,98; 95% BI 0,77-1,26; p=0,90). De vijfjaars gebeurtenisvrije overleving was 89,6% in de trastuzumabarm en 89,2% in de controlearm. Ook bij subgroepen op basis van IHC-score, aantal positieve lymfeklieren, hormoonreceptorstatus of chemotherapie regime was de toevoeging van trastuzumab niet geassocieerd met een significant verbeterde IDFS”, aldus onderzoeker dr. Louis Fehrenbacher (Vallejo, Verenigde Staten) tijdens SABCS 2017. Hij voegde hieraan toe dat ernstige bijwerkingen in beide studiearmen weinig voorkwamen en dat er wat de toxiciteit betreft geen nieuwe bevindingen werden gedaan.
Referenties
1. Romond EH, et al. N Engl J Med 2005;353:1673-84.
2. Perez EA, et al. J Clin Oncol 2010;28:4307-15.
3. Fehrenbacher L, et al. SABC 2017: abstract GS1-02.
Dr. Robbert van der Voort, medical writer
DEEL DIT ARTIKEL:
